تفسیر امام حسن عسگرى(علیه السلام) در خصوص آیه،وَ إِذْ واعَدْنا مُوسى‏ أَرْبَعِینَ لَیْلَةً، ثُمَّ اتَّخَذْتُمُ الْعِجْلَ مِنْ بَعْدِهِ وَ أَنْتُمْ ظالِمُونَ‏ مى‏فرماید، موسى(علیه السلام) به بنى اسرائیل فرموده بود، وقتى كه خداوند فرج شما را برساند و دشمنان شما را هلاك كند، كتابى از جانب پروردگارتان به نزدتان نازل مى‏شود كه مشتمل بر اوامر و نواهى و مواعظ و امثال مى‏باشد، لذا وقتى فرج بنى اسرائیل فرا رسید، خداوند عزّ و جلّ به موسى فرمان داد كه در میعاد او حاضر شود و سى روز روزه بگیرد و در كوه به مناجات بپردازد و موسى گمان كرد بعد از سى روز كتاب الهى نازل مى‏شود، لذا سى روز روزه گرفت و در شب آخر قبل از افطار مشغول مسواك زدن دندان خود شد، خداوند به او وحى كرد، اى موسى تو مى‏دانى كه بوى دهان روزه‏دار نزد من از هر عطرى خوشبوتر است، پس ده روز دیگر نیز روزه بگیر و هنگام افطار مسواك مزن، موسى نیز چنین كرد، خداوند هم به او وعده داد كه كتاب تورات را بعد از چهل شب بر او نازل كند و چنین نیز شد.

وقتى سى روز گذشت و موسى بازنگشت سامرى به نزد جهال و مستضعفین بنى اسرائیل رفت و به آنها گفت: موسى به شما وعده داد كه بعد از سى روز باز گردد، اكنون این مدّت سپرى شد و موسى باز نگشته، حتما موسى از امر پروردگار نافرمانى‏ كرده و پروردگارتان اراده كرده كه به شما نشان دهد مى‏تواند خودش به نفسه شما را دعوت كند و احتیاجى به ارسال موسى ندارد، آن وقت گوساله‏اى را كه ساخت خودش بود به آنها نشان داد، آنها گفتند: چگونه این گوساله مى‏تواند معبود ما باشد؟ ... زمانى كه موسى به سوى قومش بازگشت متوجّه گوساله شد و در حضور مردم به او خطاب كرد: اى گوساله آیا همان طور كه این مردم گمان كرده‏اند، پروردگارت در تو حلول كرده؟ گوساله پاسخ داد: اى موسى، به خدا قسم منزّه است پروردگار ما از اینكه، گوساله یا چیزى مثل درخت یا هر مكان دیگرى او را در بر بگیرد ... گوساله گفت: اى موسى این بندگان خدا بدبخت و مبتلا نشدند مگر به جهت اینكه در درود فرستادن بر محمّد و آل محمّد سستى كردند و در دوستى او و وصىّ او انكار ورزیدند و مرا به خدایى برگزیدند، حال كه خداوند به واسطه سستى در صلوات بر پیامبر اسلام(صلی الله علیه و آله) و اهل بیت اطهرش علیهم السلام آنها را به گوساله‏پرستى مبتلا نمود، چگونه شما از خذلان بزرگتر و دشمنى با محمّد(صلی الله علیه و  آله) و على (علیه السلام) نمى‏ترسید؟ در حالى كه آیات و دلائل آشكار حقانیّت آنها را مشاهده كرده‏اید.(5)

وَ وَصَّیْنَا الْإِنْسانَ بِوالِدَیْهِ إِحْساناً حَمَلَتْهُ أُمُّهُ كُرْهاً وَ وَضَعَتْهُ كُرْهاً وَ حَمْلُهُ وَ فِصالُهُ ثَلاثُونَ شَهْراً حَتَّى إِذا بَلَغَ أَشُدَّهُ وَ بَلَغَ أَرْبَعینَ‏ سَنَةً قالَ رَبِّ أَوْزِعْنی‏ أَنْ أَشْكُرَ نِعْمَتَكَ الَّتی‏ أَنْعَمْتَ عَلَیَّ وَ عَلى‏ والِدَیَّ وَ أَنْ أَعْمَلَ صالِحاً تَرْضاهُ وَ أَصْلِحْ لی‏ فی‏ ذُرِّیَّتی‏ إِنِّی تُبْتُ إِلَیْكَ وَ إِنِّی مِنَ الْمُسْلِمینَ (6)؛ ما به انسان توصیه كردیم كه به پدر و مادرش نیكى كند، مادرش او را با ناراحتى حمل مى‏كند و با ناراحتى بر زمین مى‏گذارد؛ و دوران حمل و از شیر بازگرفتنش سى ماه است؛ تا زمانى كه به كمال قدرت و رشد برسد و به چهل سالگى بالغ گردد مى‏گوید: «پروردگارا! مرا توفیق ده تا شكر نعمتى را كه به من و پدر و مادرم دادى بجا آورم و كار شایسته‏اى انجام دهم كه از آن خشنود باشى، و فرزندان مرا صالح گردان؛ من به سوى تو بازمى‏گردم و توبه مى‏كنم، و من از مسلمانانم!»

عبد الرحمن بن كثیر نقل كرده كه محضر امام صادق علیه السّلام عرضه داشتم:

فدایت شوم از كجا براى اولاد امام حسین(علیه السلام) فضیلت و برترى نسبت به فرزندان امام حسن(علیه السلام) پیدا شد و حال آن كه این دو بزرگوار در یك درجه مساوى با هم بودند؟

امام علیه السّلام فرمودند: نمى‏بینم كه از من بپذیرید و قانع شوید ولى در عین حال مى‏گویم: هنوز حضرت امام حسین علیه السّلام متولّد نشده بود كه جبرئیل به پیامبر اكرم صلّى اللَّه علیه و آله نازل شد و عرض كرد: فرزندى براى شما به دنیا خواهد آمد كه بعد از شما امّتتان او را خواهند كشت.

حضرت فرمودند: اى جبرئیل به این فرزند حاجتى ندارم. جبرئیل تا سه مرتبه خطاب مذكور را تكرار نمود ...

پس حضرت پى حضرت فاطمه (سلام اللَّه علیها) فرستاده و به ایشان فرمودند: خداوند متعال شما را بشارت داده به فرزندى كه بعد از من امّتم او را مى‏كشند. حضرت فاطمه سلام اللَّه علیها عرض كرد: من احتیاجى به این فرزند ندارم. رسول خدا صلّى اللَّه علیه و آله سه مرتبه خطاب مذكور را با ایشان تكرار نموده بعد فرمودند:

به ناچار در این فرزند امامت و وراثت از نبوّت و مالك شدن خزانه (انفال) خواهد بود.

حضرت فاطمه سلام اللَّه علیها عرضه داشت: از خدا راضى شدم پس به امام حسین علیه السّلام حامل شد و شش ماه این حمل در شكم آن حضرت بود سپس وضع حمل نمود و فرزند شش ماهه به دنیا آمد و هیچ مولودى غیر از وجود مبارك امام حسین علیه السّلام و حضرت عیسى بن مریم شش ماهه متولّد نشد كه زنده بماند... و چون‏ حقّ تعالى این آیه شریفه را نازل فرمود: وَ حَمْلُهُ وَ فِصالُهُ ثَلاثُونَ شَهْراً حَتَّى إِذا بَلَغَ أَشُدَّهُ‏ ... حضرت امام حسین علیه السّلام از خداى عزّ و جلّ مطابق همین آیه سؤال و درخواست نمود پس حقّ تبارك و تعالى طبق سؤال آن حضرت دعایش را مستجاب فرمود. (7)

پی نوشت ها:

1. سوره بقره، آیه 51

2. سوره اعراف، آیه 142

3. ‏قصص الأنبیاء(قصص قرآن)، فاطمه مشایخ،  ص : 406 ‏، ناشر: انتشارات فرحان‏، چاپ: تهران‏، 1381

4. مائده،26

5. قصص الأنبیاء، فاطمه مشایخ، ص 406 و 407

6. 15 أحقاف

7. علل الشرائع، ترجمه ذهنى تهرانى، ج‏1، ص: 667 تا

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: